بدون آب نه تنها آینده ایی نخواهد بود بلکه موجودیت و تمامیت جانداران نیز به خطر خواهذ افتاد.
کشور ما روز به روز داره کم آب تر میشه.تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین از یک طرف و از طرف دیگر خواب بودن و بسیار فانتزی فکر کردن مردم ایران.
منظور از فانتزی فکر اینه که ملت به شکیات نمازشون بیشتر اهمیت میدهند تا کمبود آب و بحران کم آب.کم آبی در کشور ما از حد فاجعه گذشتهاست.
من هر روز افرادی رو مشاهده می کنم که هر یک بار و آن هم با وسواس فراوان حیاط خانه ی خود را شست و شو میدهند آن هم با شدت مصرف آب فراوان تمام این مسائل یک طرف و آب مصرفی در بخش کشاورزی که در بیشتر مناطق به صورت سنتی و حالت غرق آبی مصرف میشود و به همین علت است که بازده ی /اب کشاورزی در ایران در حدودای 30 درصد می باشد در حالی که در لیبی حدودا 57 درصد می باشد.بارش میانگین 250 میلی لیتر و تبخیر متوسط بالای 2000 میلی متر در ایران هم به سایر علت ها پیوسته تا کشورمون در یک وادی مرگ بی نظیر قرار گرفته باشه.حالا آیا با چنین شرایطی جای افزایش جمعیت و هاگ پراکنی آن طور که مسئولین و حاکمان میگویند هست.
به گفته ی همین مسولین نخبه اگر از امروز جلوی این فاجعه ی زیست محیطی گرفته بشه طی 15 20 سال آینده ایران از آستانه ی بحران خارج خواهد شد.جناب حکام آیا برای چنین هشداری زمان دیر نیست.نمی دونم کدوم سال بود که تولید گندم کشور زیاد شد و کشور دیگر نیازی به وارد کرن گندم نداشت.در بوق کرنا گذاشتن و فریاد که "به خود کفایی در تولید گندم رسیدیم"آن سال کجا هستند که با تشویق همه به کشاورزی در زمین زمان و دادن مجوزهای برای حفر های پی در پی آب های سفره های زیر زمینی که هزارن سال طول کشیده تا زخیره بشه و به تعادل برسه را از تعادل خارج کردند و حاصلی نداشت جز آنچه که الان کی بینیم.
در آخر هم چیزی نمی توان گفت: "از کی نالیم که از ماست که بر ماست"
کشور ما روز به روز داره کم آب تر میشه.تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین از یک طرف و از طرف دیگر خواب بودن و بسیار فانتزی فکر کردن مردم ایران.
منظور از فانتزی فکر اینه که ملت به شکیات نمازشون بیشتر اهمیت میدهند تا کمبود آب و بحران کم آب.کم آبی در کشور ما از حد فاجعه گذشتهاست.
من هر روز افرادی رو مشاهده می کنم که هر یک بار و آن هم با وسواس فراوان حیاط خانه ی خود را شست و شو میدهند آن هم با شدت مصرف آب فراوان تمام این مسائل یک طرف و آب مصرفی در بخش کشاورزی که در بیشتر مناطق به صورت سنتی و حالت غرق آبی مصرف میشود و به همین علت است که بازده ی /اب کشاورزی در ایران در حدودای 30 درصد می باشد در حالی که در لیبی حدودا 57 درصد می باشد.بارش میانگین 250 میلی لیتر و تبخیر متوسط بالای 2000 میلی متر در ایران هم به سایر علت ها پیوسته تا کشورمون در یک وادی مرگ بی نظیر قرار گرفته باشه.حالا آیا با چنین شرایطی جای افزایش جمعیت و هاگ پراکنی آن طور که مسئولین و حاکمان میگویند هست.
به گفته ی همین مسولین نخبه اگر از امروز جلوی این فاجعه ی زیست محیطی گرفته بشه طی 15 20 سال آینده ایران از آستانه ی بحران خارج خواهد شد.جناب حکام آیا برای چنین هشداری زمان دیر نیست.نمی دونم کدوم سال بود که تولید گندم کشور زیاد شد و کشور دیگر نیازی به وارد کرن گندم نداشت.در بوق کرنا گذاشتن و فریاد که "به خود کفایی در تولید گندم رسیدیم"آن سال کجا هستند که با تشویق همه به کشاورزی در زمین زمان و دادن مجوزهای برای حفر های پی در پی آب های سفره های زیر زمینی که هزارن سال طول کشیده تا زخیره بشه و به تعادل برسه را از تعادل خارج کردند و حاصلی نداشت جز آنچه که الان کی بینیم.
در آخر هم چیزی نمی توان گفت: "از کی نالیم که از ماست که بر ماست"
